Ik heb het een lange tijd onder de pet gehouden, want ja, dit is niet iets wat je van de daken schreeuwt. Je moet het eerst zelf een plekje geven. Want serieus, what happened?

Op het moment dat de beslissing valt, stap je over in de overlevingsstand. Hoe ga je hier samen zo goed mogelijk uitkomen, rekening houdend met twee te lieve en leuke jongetjes, die hier zeker niet om hebben gevraagd.

Het is heftig, echt heftig. Rouw, emoties, zakelijke beslissingen, de kinderen, het gemis van de kinderen, nieuwe verworven vrijheid, opluchting, sprankeltjes geluk, jezelf herontdekken, de liefde opnieuw ontdekken, vriendschappen die versterken of juist verzwakken, herijken met je ex-partner. Werkelijk alles, maar dan ook alles loopt door elkaar heen.

Het is een rollercoaster, met ups & downs en hoge pieken & diepe dalen. Eigenlijk emotioneel uitputtend. En hoe hard je ook sport (en dat doe ik al niet), gezond eet en netjes je vitamines inneemt, zelfs dan kan het fysiek nog steeds slopend zijn. Geest en lichaam zijn nou eenmaal aan elkaar verbonden.

Alsof je dan nog niet genoeg aan je hoofd hebt, moet je ook nog twee bedrijven gaande houden. De ene is net een peuter en de ander een kersverse baby. Oftewel, ze hebben je allebei keihard nodig. Je hebt beloftes gedaan aan opdrachtgevers, die terecht (!) hoge verwachtingen hebben. Je werkt met mensen samen die verwachten dat je 100% geeft en ook al heeft iedereen er begrip voor, je wilt het zelf ook gewoon goed blijven doen. Je bent dit avontuur aangegaan en je gaat natuurlijk niet bij de eerste de beste tegenslag bij de pakken neerzitten. Sterker nog, je vecht er meer tegen dan ooit, omdat je onafhankelijk moet blijven van wie dan ook. Je moet meer dan ooit je eigen boontjes doppen. Bovenal, je hebt die energie zo hard nodig. Van opdrachtgevers, van samenwerkingspartners, van mensen die in je geloven, van successen, van samen mooie dingen doen. Zeker wanneer je er zelf even minder in gelooft, omdat je in het dal hangt.

Je energie terugvinden doe je bij vrienden, maar ook in je dagelijks werk is dit zo belangrijk. Dat is niet in de laatste plaats dat ik toch blijf kiezen voor het ondernemen. Ondanks dat ik gewankeld heb, want hé, mijn kinderen en mijn leven hebben stabiliteit en zekerheid nodig en dat kan het ondernemen niet altijd bieden. Maar wat ondernemen me wel kan bieden is vrijheid en passievol werken.

Dus bring it on.

Wie heeft in hetzelfde schuitje gezeten? Of wie wil gewoon iets kwijt? Ik zou het gaaf vinden om van je te horen.